2025-07-21

Angst. Twijfel. Onzekerheid. (…van ingenieur naar coach)

Nu ik besloten heb om de overstap te maken van ingenieur naar coach, voelt het alsof ik een bekende, stevige brug over loop, zonder zeker te weten of er aan de overkant wel land is.

Angst. Twijfel. Onzekerheid. Ze zitten allemaal met me aan tafel.

Want hoe weet je of je goed genoeg wordt als coach? Hoe weet je dat je niet snel terugverlangt naar de veiligheid van een vaste baan, duidelijke taken en een voorspelbaar maandinkomen?

Wat als het mislukt? Wat als ik straks spijt krijg?

Ik loop tegen meerdere dingen aan. Misschien herken jij ze ook:

•        Financiële onzekerheid: Een coachpraktijk starten betekent opnieuw beginnen. Geen vast salaris, geen vangnet, geen zekerheid. Hoe houd ik mijn hoofd boven water, straks? Wat als het maanden duurt voor er inkomen is?

•        Twijfel aan mijn kunnen: Kan ik dit wel écht? Ben ik niet te laat begonnen? Wie zit er eigenlijk op mij te wachten?

•        Heel veel werk: De to-do lijst, met alle praktische zaken die gedaan moeten worden. En dan is er de lange lijst met alles wat nog geregeld moet worden.

Ook in het leven van mijn patner Leon gaat er de komende tijd veel veranderen, waardoor zijn inkomen onzeker word.

Het lijkt alsof ik van nul af aan opnieuw moet bouwen, terwijl ik nog met twee benen in het oude sta.

Maar wat is die lange lijst dan:

•        Allereerst mijn studie afronden. Dat maakt me blij en geeft me energie om te ontdekken wie ik ben als coach én als mens.

Vinden van oefencoachees voor de komende maanden.
•        Mijn coaching praktijk vormgeven: werk ik één-op-één of ook in groepen? Hoe diep wil ik gaan, en met wie?

•        En natuurlijk de hele administratieve kant: inschrijving bij de KvK, btw-nummer, aansprakelijkheidsverzekering, algemene voorwaarden. Allemaal dingen waar ik als werknemer nooit over hoefde na te denken.

•        Mijn netwerk activeren, zichtbaar durven te worden. Een website aanpassen en uitbouwen die bij mij past. Mezelf laten zien op sociale media platformen.

Maar het allergrootste werk is wel het onzichtbare: het mentaal loslaten van het vertrouwde, oude leven. Het gevoel van zekerheid. De vaste structuur. Het idee dat succes gelijk staat aan stabiliteit en controle. Want nu moet ik op mezelf vertrouwen. Op mijn gevoel. Op iets nieuws dat nog geen vaste vorm heeft. Dat is spannend – en eerlijk gezegd soms doodeng.

En toch…

Ondanks de angst, ondanks de twijfels – voel ik ook iets anders.

Een onderstroom van enthousiasme, nieuwsgierigheid, zelfs positiviteit en rust.

Alsof mijn intuïtie fluistert: “Je bent op weg naar iets dat beter bij je past.”

De komende tijd neem ik je mee in hoe ik mijn blokkades probeer te overwinnen, wat ik leer onderweg – en hoe ik die brug over ga. Stap voor stap. Met soms knikkende knieën, maar ook met vertrouwen.

Waar wordt jij enthousiast van?