2025-08-17

Hoop en groei

Vandaag wil ik schrijven over hoop en groei. Niet de vage, passieve hoop dat “het ooit beter wordt”, maar de hoop die je voelt als je merkt dat er écht iets verandert.

Ik heb het hele weekend met een grote glimlach rondgelopen, onder andere sinds ik mijn gesprek met Marjo heb gehad. Marjo, een mooie vrouw en ervaren coach, liet me even zien dat er al veel meer talenten en vaardigheden voor coaching in mij aanwezig zijn dan ik zelf dacht, ik ga met haar aan het werk omdat naar boven te krijgen. Dat gesprek moet verder nog goed landen en zijn uitwerking krijgen. Het belangrijkste dat ik nu wil delen, is dat ik opnieuw ga kijken hoe ik dit alles inpas in mijn huidige baan en andere activiteiten. Dat ik niet sneller moet willen gaan dan mijn voeten aankunnen — een mooie verwijzing naar wandelen. Het hoeft niet morgen af. Groei mag rijpen.

Wat ik nu ervaar, is dat ik sterker in mijn schoenen sta. Niet alleen naar mezelf toe, maar ook in mijn relatie. De grote glimlach kwam namelijk ook door het fijne weekend met mijn lieve man Leon. Ons avontuur met The Artist’s Way is nu in week 11 en loopt bijna ten einde. We weten dat het voor ons niet stopt over een week, maar in een andere vorm doorgaat. Hoe precies weten we nog niet, maar we willen samen op pad gaan voor onze artist dates, in plaats van alleen. Ik gun iedereen zo’n avontuur, geïnspireerd op een boek zoals The Artist’s Way van Julia Cameron, of misschien door een podcast of een krantenartikel. 

Leon heeft zelf ook een nieuw avontuur in het verschiet: in september start hij zijn opleiding tot beeldend kunstenaar aan Vrije Academie Het Pad. Ik ben bijna net zo nieuwsgierig naar zijn opleiding als hij naar die van mij. Een prachtig avontuur waar ik een beetje mee mag meekijken.

Ikzelf kan mijn nieuwe pad nu niet alleen meer dromen, maar ook echt gaan bouwen. Steeds duidelijker zie ik mijn nieuwe carrière voor me — als coach, in balans met wie ik ben en waar ik voor wil staan. En nee, het komt niet vanzelf: het vraagt aandacht, gespreksoefening, studie, en eerlijk kijken naar mezelf. Ik wil dat ik mijn keuzes goed onderbouw, dat ik voldoende oefen en kennis opdoe. Ja, ik moet nog heel veel leren om mezelf volwaardig en met trots coach te kunnen noemen.

Wat me blij maakt, is dat ik de verandering steeds beter voel. Ik zit beter in mijn vel, ik leef meer in lijn met wat ik belangrijk vind. En soms, bijna onverwacht, denk ik: ik lijk al best veel op een coach. Dat geeft vertrouwen. En hoop.

En zo zet ik stap voor stap mijn pad verder uit — met hoop als kompas.

Vraag aan jou:
Gun jezelf een avontuur, wees nieuwsgierig en kijk waar het jou brengt. Een avontuur, hoe groot of klein, kan je hoop of groei geven. Misschien wel beide. Wel avontuur ga jij aan?